Nadchodzą wyższe kary dla kierowców. Ustawa już skierowana do czytania w Sejmie

Nowelizacja, która urealni kary za wykroczenia i przestępstwa drogowe została już skierowana do pierwszego czytania w Sejmie

To jeden z najgłośniejszych projektów dotyczących BRD w ostatnich dekadach. Po ucywilizowaniu zasad na przejściach dla pieszych (zobowiązaniu kierowców do ustępowania już pieszym wchodzącym na pasy), rząd wziął się za urealnienie niedotykanych od ćwierć wieku stawek grzywien nakładanych na kierowców w formie mandatów.

Projekt ustawy zakłada m.in. podniesienie maksymalnej wysokości grzywien z 500 do 5 tys. zł. Dotyczy też podwyższenia grzywien nakładanych przez sądy w takich sprawach z 5 do 30 tys. zł. Zwiększy też znacznie liczbę punktów karnych za niektóre wykroczenia oraz umożliwi ubezpieczycielom szacowanie ryzyka kierowców na podstawie liczby ich punktów karnych – jeżdżący nieprzepisowo i ukarani przez policję zapłacą wyższe OC.
Punkty karne będą anulowane dopiero po 2 latach, a nie jak dziś – po roku. Nie będzie też można ich zredukować jak do tej pory – płacąc za odbycie kursu w wojewódzkich ośrodkach ruchu drogowego.

Pierwsze czytanie nowelizacji – we wrześniu

Przed kilkoma dniami projekt ustawy, któremu w Sejmie nadano już numer – druk 1504 – został skierowany do pierwszego czytania. Oznacza to, że posłowie zaczną nad nim pracować na posiedzeniu zaplanowanym w dniach 15-17 września.
Pierwsze czytanie zapewne odbędzie się w Komisji Infrastruktury (w wykazie prac komisji nie ma jeszcze zaplanowanych posiedzeń we wrześniu).

PONIŻEJ PUBLIKUJEMY PEŁNĄ TREŚĆ PROJEKTU USTAWY SKIEROWANEGO DO PRAC W SEJMIE:

Projekt

Ustawa z dnia

o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw[1])

Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 450, 463, 694 i 720) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w art. 100aa w ust. 4:

1. a) pkt 12 otrzymuje brzmienie:

„12) o wykroczeniach lub przestępstwach stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego i przypisanych im punktach oraz wysokości grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego;”,

1. b) po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu:

„12a)          o uiszczeniu grzywien, o których mowa w pkt 12;”;

2)     w art. 100ac w ust. 1:

1. a) w pkt 3 po wyrazach „pkt 12” dodaje się wyrazy „i 12a”,
2. b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a)  właściwy naczelnik urzędu skarbowego oraz Główny Inspektor Transportu Drogowego – w zakresie danych, o których mowa w art. 100aa ust. 4 pkt 12a;”;

3)     w art. 100ah:

1. a) w ust. 1 w pkt 21 w lit. b średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. c w brzmieniu:

„c)   w zakresie danych, o których mowa w art. 100aa ust. 4 pkt 12, 12a lub 13, do oceny ryzyka ubezpieczeniowego w związku z czynnościami zmierzającymi do zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w dziale II w grupach 3 i 10 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;”,

1. b) w ust. 2a wyrazy „mogą być udostępniane” zastępuje się wyrazami „udostępnia się”;

4)     w art. 135:

1. a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a)  zatrzyma wydane w kraju prawo jazdy za pokwitowaniem w przypadku ujawnienia czynu bezpośrednio poprzedzającego zatrzymanie do kontroli drogowej i polegającego na:

1. a) wykonywaniu przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tachograf przez kierowcę nieposiadającego własnej, ważnej karty kierowcy lub wykresówki,
2. b) posługiwaniu się przez kierowcę kartą kierowcy, która nie jest jego własną kartą, lub posługiwaniu się więcej niż jedną własną kartą kierowcy, lub posługiwaniu się przez kierowcę wykresówką, która nie jest jego własną, lub jednoczesnym używaniu kilku wykresówek przez kierowcę, lub
3. c) korzystaniu przez kierowcę z niedozwolonego urządzenia lub przedmiotu umożliwiającego lub powodującego podrabianie lub przerabianie danych rejestrowanych przez tachograf;”,
4. b) 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Pokwitowanie zatrzymania prawa jazdy z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c oraz f oraz pkt 2 i 2a, uprawnia do kierowania pojazdem w okresie 24 godzin od chwili zatrzymania.”;

5)     w art. 135a:

1. a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a)  zatrzyma prawo jazdy wydane przez państwo inne niż Rzeczpospolita Polska za pokwitowaniem w przypadku ujawnienia czynu bezpośrednio poprzedzającego zatrzymanie do kontroli drogowej i polegającego na:

1. a) wykonywaniu przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tachograf przez kierowcę nieposiadającego własnej, ważnej karty kierowcy lub wykresówki,
2. b) posługiwaniu się przez kierowcę kartą kierowcy, która nie jest jego własną kartą, lub posługiwaniu się więcej niż jedną własną kartą kierowcy, lub posługiwaniu się przez kierowcę wykresówką, która nie jest jego własną, lub jednoczesnym używaniu kilku wykresówek przez kierowcę, lub
3. c) korzystaniu przez kierowcę z niedozwolonego urządzenia lub przedmiotu umożliwiającego lub powodującego podrabianie lub przerabianie danych rejestrowanych przez tachograf;”,
4. b) 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Pokwitowanie zatrzymania prawa jazdy z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. g oraz j oraz pkt 2 i 2a, uprawnia do kierowania pojazdem w okresie 24 godzin od chwili zatrzymania, a w przypadku, o którym mowa w art. 136 ust. 3 – w okresie 72 godzin.”;

6)     po art. 140af dodaje się art. 140ag w brzmieniu:

„Art. 140ag. 1. Grzywny, o których mowa w art. 86, art. 86b, art. 87, art. 90 § 2, art. 92 § 2a, art. 92a § 2 i 3, art. 92b, art. 94 § 1 i 2a, art. 96 § 1 pkt 2 i 3 oraz art. 97a ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń, stanowią wpływy Krajowego Funduszu Drogowego, o którym mowa w art. 39 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 2268 oraz z 2021 r. poz. 802 i 1005).

2. Właściwy naczelnik urzędu skarbowego oraz Główny Inspektor Transportu Drogowego przekazują kwoty z grzywien, o których mowa w ust. 1, w terminie pierwszych dwóch dni roboczych po zakończeniu tygodnia, w którym wpłynęły, na rachunek Krajowego Funduszu Drogowego z przeznaczeniem na finansowanie:

1)     zadań inwestycyjnych związanych z poprawą bezpieczeństwa ruchu drogowego na drogach krajowych;

2)     budowy lub przebudowy dróg krajowych.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575, 1578 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11, 1090 i 1177) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w części pierwszej w księdze pierwszej w tytule VII po dziale III dodaje się dział IIIa w brzmieniu:

„Dział IIIa

Postępowanie o przyznanie renty w przypadku śmierci spowodowanej przestępstwem umyślnym

Art. 47717. Przepisy niniejszego działu stosuje się w sprawach o przyznanie renty osobom, względem których na zmarłym, którego śmierć nastąpiła wskutek przestępstwa umyślnego, ciążył ustawowy obowiązek alimentacyjny lub innym osobom bliskim, którym pokrzywdzony dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania.

Art. 47718. § 1. Postępowanie wszczyna się niezwłocznie po otrzymaniu odpisu prawomocnego wyroku karnego wraz z żądaniem, o których mowa w art. 49a § 2 i 3 oraz art. 415 § 2 Kodeksu postępowania karnego. Wpłynięcie odpisu prawomocnego wyroku wraz z żądaniem wywołuje skutki, które ustawa wiąże ze złożeniem pozwu.

• 2. Sąd po wniesieniu powództwa samodzielnie ustala wartość przedmiotu sporu na podstawie miesięcznej kwoty renty oznaczonej w żądaniu. Czynność tę może wykonywać referendarz sądowy. Przepis art. 25 stosuje się odpowiednio.
• 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie ustalenia wartości przedmiotu sporu przysługuje zażalenie.

Art. 47719 § 1. Postępowanie toczy się z udziałem prokuratora.

• 2. Jeśli organizacja pozarządowa złożyła wniosek, o którym mowa w art. 49a § 2 Kodeksu postępowania karnego, postępowanie toczy się z jej udziałem.
• 3. W sprawie o przyznanie renty organizacje pozarządowe w zakresie swoich zadań statutowych, za zgodą osoby uprawnionej do renty wyrażoną na piśmie, mogą przystępować do niej w toczącym się postępowaniu.
• 4. Jeśli osoba uprawniona do otrzymania renty skorzysta z uprawnienia, o którym mowa w art. 56 § 1, sąd z urzędu ustanawia adwokata lub radcę prawnego, chyba że osoba ta wniesie wniosek przeciwny.

Art. 47720. Właściwy miejscowo jest sąd cywilny miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do renty.

Art. 47721. § 1. Sąd, mając na względzie trudną sytuację materialną osoby uprawnionej do renty oraz kierując się zasadami współżycia społecznego, w terminie 14 dni od dnia wszczęcia postępowania, orzeka na rzecz tej osoby zabezpieczenie w formie miesięcznego świadczenia na zapewnienie kosztów utrzymania w wysokości połowy najniższej emerytury lub renty, określonej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 291, 353 i 794). W razie ustalenia więcej niż jednego uprawnionego do renty świadczenie orzeka się na rzecz każdego z uprawnionych.

• 2. Sąd udziela zabezpieczenia na posiedzeniu niejawnym.
• 3. Sąd zarządza doręczenie stronom odpisów postanowienia o zabezpieczeniu.

Art. 47722. Sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie żądania, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes osoby uprawnionej do renty.

Art. 47723. Przewodniczący i sąd są obowiązani podejmować czynności tak, aby termin posiedzenia, na którym sprawa ma zostać rozpoznana, przypadł nie później niż miesiąc od dnia zakończenia posiedzenia przygotowawczego, a jeżeli go nie przeprowadzono – nie później niż sześć miesięcy od dnia złożenia odpowiedzi na pozew. Jeżeli odpowiedź ta była dotknięta brakami, termin ten biegnie od dnia usunięcia tych braków, a jeżeli odpowiedzi nie złożono – od dnia upływu terminu do jej złożenia.”;

2)     w art. 1025 w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) rentę orzekaną na podstawie przepisów prawa cywilnego lub świadczenie, o którym mowa w art. 47721 § 1;”.

Art. 3. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2021 r. poz. 281, 720 i 1023) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w art. 1:

1. a) 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.”,

1. b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, za wykroczenia określone w rozdziale XI kara grzywny może być orzeczona w wysokości do 30 000 złotych.”;

2)     w art. 86:

1. a) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. Jeżeli następstwem wykroczenia, o którym mowa w § 1, jest uszkodzenie mienia lub spowodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, sprawca podlega karze grzywny w wysokości nie mniejszej niż 1500 złotych.”,

1. b) 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Kto dopuszcza się wykroczenia określonego w § 1, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny w wysokości nie mniejszej niż 3000 złotych.”,

1. c) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:

„§ 2a. Jeżeli sprawca wykroczenia określonego w § 1 w ciągu 2 lat przed dniem popełnienia czynu był już prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w § 1, 1a lub 2, art. 86b § 1, art. 87 § 1, art. 90 § 1, art. 92 § 1 i 2, art. 92a § 2, art. 92b § 1, art. 93 § 1, art. 94 § 1 lub art. 98, podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 złotych.”;

3)     po art. 86a dodaje się art. 86b w brzmieniu:

„Art. 86b. § 1. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, prowadząc pojazd mechaniczny:

1)     nie ustępuje pierwszeństwa pieszemu,

2)     nie zatrzymuje pojazdu w celu umożliwienia przejścia przez jezdnię osobie niepełnosprawnej, używającej specjalnego znaku, lub osobie o widocznej ograniczonej sprawności ruchowej,

3)     wyprzedza pojazd na przejściu dla pieszych, na którym ruch nie jest kierowany, lub bezpośrednio przed tym przejściem,

4)     omija pojazd, który jechał w tym samym kierunku, lecz zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu,

5)     narusza zakaz jazdy po chodniku lub przejściu dla pieszych

podlega karze grzywny nie niższej niż 1500 złotych.

• 2. Kto dopuszcza się wykroczenia określonego w § 1, prowadząc inny pojazd niż określony w tym przepisie, podlega karze grzywny albo karze nagany.
• 3. Jeżeli sprawca wykroczenia określonego w § 1 w ciągu 2 lat przed dniem popełnienia czynu był już prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w § 1 lub art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 87 § 1, art. 90 § 1, art. 92 § 1 i 2, art. 92a § 2, art. 92b § 1, art. 93 § 1, art. 94 § 1 lub art. 98, podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 złotych.
• 4. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 można orzec zakaz prowadzenia pojazdów, w szczególności, jeżeli sprawca wykroczenia spowodował zagrożenie bezpieczeństwa pieszego.”;

4)     w art. 87:

1. a) 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 2500 złotych.”,

1. b) 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu inny pojazd niż określony w § 1, podlega karze aresztu albo karze grzywny nie niższej niż 1000 złotych.”;

5)     w art. 90 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:

„§ 2. Jeżeli wykroczenia określonego w § 1 popełnionego w związku z niestosowaniem się odpowiednio do art. 25 ust. 1–3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub do znaków drogowych regulujących pierwszeństwo przejazdu, do sygnałów świetlnych zakazujących wjazdu za sygnalizator lub poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli, dopuścił się prowadzący pojazd mechaniczny, który w ciągu 2 lat przed dniem popełnienia czynu był już prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w § 1, art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 86b § 1, art. 87 § 1, art. 92 § 1 i 2, art. 92a § 2, art. 92b § 1, art. 93 § 1, art. 94 § 1 lub art. 98, podlega karze grzywny nie niższej niż 1500 złotych.”;

6)     w art. 92 po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:

„§ 2a. Jeżeli wykroczenia określonego w § 1 i 2 popełnionego w związku z niestosowaniem się odpowiednio do znaków drogowych regulujących pierwszeństwo przejazdu, do sygnałów świetlnych zakazujących wjazdu za sygnalizator lub poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli, dopuścił się prowadzący pojazd mechaniczny, który w ciągu 2 lat przed dniem popełnienia czynu był już prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w § 1 lub 2, lub art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 86b § 1, art. 87 § 1, art. 90 § 1, art. 92a § 2, art. 92b § 1, art. 93 § 1, art. 94 § 1 lub art. 98, podlega karze grzywny nie niższej niż 3500 złotych.”;

7)     w art. 92a dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu:

„§ 2. Kto, prowadząc pojazd mechaniczny, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym, przekraczając je o ponad 30 km/h, podlega karze grzywny nie niższej niż 1500 złotych.

• 3. Jeżeli sprawca wykroczenia określonego w § 1 lub 2 w ciągu 2 lat przed dniem popełnienia czynu był już prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w § 2 lub art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 86b § 1, art. 87 § 1, art. 90 § 1, art. 92b § 1, art. 93 § 1, art. 94 § 1 lub art. 98, podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 złotych.”;

8)     po art. 92a dodaje się art. 92b w brzmieniu:

„Art. 92b. § 1. Kto, prowadząc pojazd mechaniczny, nie stosuje się do zakazu wyprzedzania określonego ustawą lub znakiem drogowym, podlega karze grzywny nie niższej niż 1000 złotych.

• 2. Jeżeli sprawca wykroczenia określonego w § 1 w ciągu 2 lat przed dniem popełnienia czynu był już prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w § 1 lub art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 86b § 1, art. 87 § 1, art. 90 § 1, art. 92a § 2, art. 93 § 1, art. 94 § 1 lub art. 98, podlega karze grzywny nie niższej niż 2000 złotych.”;

9)     w art. 94:

1. a) 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1000 złotych.”,

1. b) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:

„§ 2a. Jeżeli wykroczenia określonego w § 1 dopuścił się prowadzący pojazd mechaniczny, który w ciągu 2 lat przed dniem popełnienia czynu był już prawomocnie ukarany za wykroczenie określone w § 1 lub art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 86b § 1, art. 87 § 1, art. 90 § 1, art. 92a § 2, art. 92b § 1, art. 93 § 1, art. 94 § 1 lub art. 98, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 2000 złotych.”,

1. c) 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w § 1, orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.”;

10)   po art. 97 dodaje się art. 97a w brzmieniu:

„Art. 97a. Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także kierujący pojazdem, który narusza zakaz:

1)     omijania opuszczonych zapór lub półzapór oraz wjeżdżania lub wejścia na przejazd kolejowy, jeśli opuszczanie ich zostało rozpoczęte lub podnoszenie ich nie zostało zakończone,

2)     wjeżdżania na przejazd kolejowy, jeśli po jego drugiej stronie nie ma miejsca do kontynuowania jazdy

– podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny w wysokości nie mniejszej niż 2000 złotych.”.

Art. 4. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, 1163 i 1243) w art. 21 w ust. 1 pkt 3c otrzymuje brzmienie:

„3c) odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo którego potrzeby zwiększyły się lub widoki powodzenia na przyszłość zmniejszyły, oraz odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie spowodowania śmierci poszkodowanego, otrzymane przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 446 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 i 2320), a także tymczasowego świadczenia na zapewnienie kosztów utrzymania, o którym mowa w art. 47721 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575, 1578 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11, 1090 i 1177).”.

Art. 5. W ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 2268 oraz z 2021 r. poz. 802 i 1005) w art. 39b w ust. 1 po pkt 11f dodaje się pkt 11g w brzmieniu:

„11g)      wpływów z grzywien za wykroczenia określone w art. 86, art. 86b, art. 87, art. 90 § 2, art. 92 § 2a, art. 92a § 2 i 3, art. 92b, art. 94 § 1 i 2a, art. 96 § 1 pkt 2 i 3 oraz art. 97a ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń;”.

Art. 6. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 534 i 1023) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w art. 49a dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2–4 w brzmieniu:

„§ 2. W postępowaniach za przestępstwo umyślne, którego następstwem jest śmierć pokrzywdzonego, prokurator albo przedstawiciel organizacji społecznej, za zgodą osoby uprawnionej do renty, do momentu zamknięcia przewodu sądowego na rozprawie głównej występują z wnioskiem o przekazanie odpisu prawomocnego wyroku w sprawie sądowi cywilnemu wraz z żądaniem wszczęcia postępowania o przyznanie renty na rzecz osoby, względem której ciążył na pokrzywdzonym obowiązek alimentacyjny, lub innej osoby najbliższej, której pokrzywdzony dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania.

• 3. We wniosku i żądaniu, o których mowa w § 2, wskazuje się sąd cywilny, któremu przekazany ma zostać wyrok wraz z żądaniem, imię i nazwisko oskarżonego, osoby, na rzecz których ma zostać orzeczona renta, oraz miesięczną wysokość renty.
• 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeśli osoba uprawniona wytoczyła powództwo o rentę w sądzie cywilnym.”;

2)     w art. 415 dodaje się § 3 w brzmieniu:

„§ 3. W razie skazania lub warunkowego umorzenia postępowania za przestępstwo umyślne, którego następstwem jest śmierć pokrzywdzonego, na wniosek prokuratora albo przedstawiciela organizacji społecznej za zgodą osoby uprawnionej do renty, sąd niezwłocznie, nie później niż w ciągu 48 godzin od momentu ogłoszenia wyroku, zarządza przekazanie odpisu prawomocnego wyroku do sądu cywilnego wraz z żądaniem wszczęcia postępowania o przyznanie renty na rzecz osoby, względem której ciążył na pokrzywdzonym obowiązek alimentacyjny, lub innej osoby najbliższej, której pokrzywdzony dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania. Na zarządzenie nie przysługuje zażalenie.”.

Art. 7. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.[2]) w art. 76 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. Organ podatkowy, u którego powstała nadpłata, będący organem Krajowej Administracji Skarbowej, może zaliczyć nadpłatę na poczet niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym, w rozumieniu art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305 i 1236), do których wymiaru lub poboru jest właściwy inny organ Krajowej Administracji Skarbowej.”.

Art. 8. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2021 r. poz. 457 i 1005) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w art. 96:

1. a) po § 1ac dodaje się § 1ad w brzmieniu:

„§ 1ad. W postępowaniu mandatowym w sprawach o wykroczenia określone w rozdziale XI Kodeksu wykroczeń można nałożyć grzywnę w wysokości do 5000 zł, a w przypadku, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu wykroczeń – do 6000 zł.”,

1. b) po § 1c dodaje się § 1d w brzmieniu:

„§ 1d. W postępowaniu mandatowym, w sprawach, o których mowa w art. 96 § 3 Kodeksu wykroczeń, można nałożyć grzywnę w wysokości do 8000 zł.”;

2)     w art. 98:

1. a) po § 3c dodaje się § 3d i 3e w brzmieniu:

„§ 3d. W przypadku uiszczenia grzywny nałożonej mandatem karnym, o którym mowa w § 1 pkt 1, bezpośrednio funkcjonariuszowi, który ją nałożył, wysokość grzywny ulega obniżeniu o 10%. W przypadku uiszczenia grzywny w formie, o której mowa w § 3a, przepisu § 3b nie stosuje się.

• 3e. W przypadku uiszczenia grzywny nałożonej mandatem karnym, o którym mowa w § 1 pkt 2, w terminie, o którym mowa w § 3, wysokość grzywny ulega obniżeniu o 10%.”,

1. b) dodaje się § 6 w brzmieniu:

„§ 6. W przypadku mandatu karnego, o którym mowa w § 1 pkt 3, wysokość grzywny ulega obniżeniu o 10%.”.

Art. 9. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 854 i 1177) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w art. 98c w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:

„8)   realizacji zadań, o których mowa w art. 102 ust. 7b i 7c.”;

2)     w art. 102:

1. a) 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Fundusz przetwarza dane, o których mowa w ust. 2–4 i 7a oraz art. 103, w celu kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego oraz w celu identyfikacji i weryfikacji zjawisk związanych z przestępczością ubezpieczeniową albo w innych celach, po modyfikacji, która nie pozwoli na ustalenie tożsamości osoby, której dane dotyczą.”,

1. b) po ust. 7 dodaje się ust. 7a–7e w brzmieniu:

„7a. Fundusz przetwarza dane, o których mowa w ust. 2–4, oraz dane z centralnej ewidencji kierowców, w zakresie:

1)     rodzaju wykroczeń lub przestępstw stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego, w tym o kierowaniu pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu;

2)     liczby popełnionych wykroczeń lub przestępstw stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego;

3)     klasyfikacji popełnionych naruszeń przepisów ruchu drogowego jako wykroczeń albo przestępstw;

4)     liczby punktów przypisanych do wykroczeń lub przestępstw stanowiących naruszenie przepisów ruchu drogowego;

5)     dat popełnionych wykroczeń lub przestępstw stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego.

7b. Fundusz przetwarza dane, o których mowa w ust. 7a, po modyfikacji, która nie pozwoli na ustalenie tożsamości podmiotu danych, w celu opracowywania metod i modeli oceny ryzyka ubezpieczeniowego, badania wpływu wskazanych danych na ryzyko ubezpieczeniowe oraz do przygotowywania analiz, raportów i prognoz, w tym w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego.

7c. Fundusz przetwarza dane, o których mowa w ust. 7a, z uwzględnieniem metod i modeli oceny ryzyka, w celu dokonania przez zakład ubezpieczeń oceny ryzyka ubezpieczeniowego i zastosowania taryfy, w trakcie czynności udostępniania zakładom ubezpieczeń danych z centralnej ewidencji za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego Fundusz.

7d. Dane, o których mowa w ust. 7a, w zakresie celu, o którym mowa w ust. 7c, Fundusz przetwarza przez czas niezbędny do wykonania tego celu, po czym dokonuje ich przetworzenia w sposób uniemożliwiający identyfikację osób, których te dane dotyczą, albo usuwa te dane.

7e. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z Ubezpieczeniowym Funduszem Gwarancyjnym ustali szczegółowe warunki techniczne przeprowadzenia modyfikacji, która nie pozwoli na ustalenie tożsamości podmiotu danych dla celów wskazanych w ust. 7b.”;

3)     w art. 104:

1. a) po ust. 1c dodaje się ust. 1d w brzmieniu:

„1d. W zakresie, o którym mowa w ust. 1b pkt 1, Fundusz udostępnia zakładom ubezpieczeń, opracowane na podstawie danych, o których mowa w art. 102 ust. 7a, modele oceny ryzyka, o których mowa w art. 102 ust. 7b, lub informacje, o których mowa w art. 102 ust. 7c.”,

1. b) dodaje się ust. 10 w brzmieniu:

„10. Fundusz może udostępniać i publikować analizy, raporty i prognozy, o których mowa w art. 102 ust. 7b, przygotowane na podstawie danych, o których mowa w art. 102 ust. 7a.”;

4)     w art. 105a dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Centralna ewidencja kierowców przekazuje drogą teletransmisji danych Funduszowi dane, o których mowa w art. 102 ust. 7a.”.

Art. 10. W ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 755, 807, 956 i 2186 oraz z 2021 r. poz. 1080) w art. 96 w ust. 1 w pkt 15 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu:

„16) osoba uprawniona do renty, jeśli przystąpiła w charakterze strony do postępowania, o którym mowa w art. 47717 Kodeksu postępowania cywilnego.”.

Art. 11. W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1212) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w art. 92 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1)   art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 87 § 1, art. 92a w przypadku niestosowania się do ograniczenia prędkości i jej przekroczenia o ponad 30 km/h, art. 92b § 1 lub art. 98 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2021 r. poz. 281, 720 i 1023);”;

2)     w art. 98:

1. a) 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Naruszeniu, o którym mowa w ust. 1, odpowiada określona liczba punktów w skali od 0 do 15 w zależności od stopnia zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego i wagi naruszenia.

3. W przypadku jednoczesnego popełnienia kilku naruszeń przez osobę, o której mowa w ust. 1, punkty im odpowiadające sumuje się. Jeżeli suma punktów odpowiadających naruszeniom przekracza 15, osoba ta otrzymuje 15 punktów.”,
4. b) w ust. 5:

–     pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1)   z upływem 2 lat od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia, pod warunkiem uzyskania informacji o uiszczeniu grzywny za naruszenie, o którym mowa w ust. 1, z chwilą potwierdzenia dokonania płatności, o której mowa w art. 98 § 3a ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2021 r. poz. 457 i 1005), albo w terminie, o którym mowa w art. 98 § 5 tej ustawy;

2)     po uzyskaniu informacji o ukończeniu przez kierowcę kursu reedukacyjnego w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, pod warunkiem uzyskania informacji o uiszczeniu grzywny za naruszenie, o którym mowa w ust. 1, z chwilą potwierdzenia dokonania płatności, o której mowa w art. 98 § 3a ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, albo w terminie, o którym mowa w art. 98 § 5 tej ustawy;”,

–     po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a)  z upływem 2 lat od daty uiszczenia grzywny za naruszenie, o którym mowa w ust. 1, w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1 i 2;”,

1. c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:

„5a. Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji, o których mowa w ust. 2, mogą być usunięte z ewidencji po upływie 1 roku od dnia naruszenia, jeżeli kierowca, który dopuścił się naruszenia, nie odmówi przyjęcia mandatu karnego.”,

1. d) 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Dane o naruszeniu, o którym mowa w ust. 1, zgromadzone w centralnej ewidencji kierowców usuwa się z upływem 5 lat od dnia uprawomocnienia się rozstrzygnięcia, pod warunkiem uzyskania informacji o uiszczeniu grzywny za naruszenie, o którym mowa w ust. 1, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, albo 5 lat od dnia uiszczenia grzywny za naruszenie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2a.”;

3)     w art. 102:

1. a) w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:

„6)   kierujący pojazdem:

1. a) wykonuje przewóz drogowy pojazdem wyposażonym w tachograf bez własnej, ważnej karty kierowcy lub wykresówki,
2. b) posługuje się kartą kierowcy, która nie jest jego własną kartą, lub posługuje się więcej niż jedną własną kartą kierowcy, lub posługuje się wykresówką, która nie jest jego własną, lub jednocześnie używa kilku wykresówek,
3. c) korzysta z niedozwolonego urządzenia lub przedmiotu umożliwiającego lub powodującego podrabianie lub przerabianie danych rejestrowanych przez tachograf.”,
4. b) w ust. 1b wyrazy „w ust. 1 pkt 4 i 5” zastępuje się wyrazami „w ust. 1 pkt 4–6”,
5. c) użyte w ust. 1c i 1e wyrazy „w ust. 1 pkt 4 lub 5” zastępuje się wyrazami „w ust. 1 pkt 4, 5 lub 6”,
6. d) 1d i 1da otrzymują brzmienie:

„1d. Jeżeli osoba kierowała pojazdem silnikowym pomimo wydania decyzji administracyjnej o zatrzymaniu jej prawa jazdy na podstawie ust. 1 pkt 4, 5 lub 6 albo zatrzymania prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 2 lub 2a albo art. 135a ust. 1 pkt 2 lub 2a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, starosta wydaje decyzję administracyjną o przedłużeniu okresu, na który zatrzymano prawo jazdy, do 6 miesięcy. Jeżeli decyzja, o której mowa w ust. 1c, nie została jeszcze wydana, starosta wydaje tę decyzję na okres 6 miesięcy.

1da. Jeżeli prawo jazdy zostało zatrzymane w trybie art. 135 ust. 1 pkt 2 lub 2a albo art. 135a ust. 1 pkt 2 lub 2a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, starosta wydaje decyzję w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy w terminie 21 dni od dnia powzięcia informacji o tym fakcie.”.

Art. 12. W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821 oraz z 2021 r. poz. 159 i 1006) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu:

„Art. 9a. Jeżeli obowiązujące przepisy uzależniają prawo do świadczeń i dodatków od dochodu dziecka, do dochodu dziecka nie wlicza się renty, o której mowa w art. 446 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 i 2320), oraz tymczasowego świadczenia na zapewnienie kosztów utrzymania, o którym mowa w art. 47721 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575, 1578 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11, 1090 i 1177).”.

Art. 13. W ustawie z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 541 i 2183, z 2016 r. poz. 2001 oraz z 2018 r. poz. 957) w art. 7 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1)   podmiot, który ujawnił popełnienie naruszenia, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 4, lub wydał prawomocne rozstrzygnięcie za to naruszenie, niezwłocznie powiadamia o tym starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania kierującego pojazdem;”.

Art. 14. W ustawie z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1130) w art. 41:

1)     po ust. 1 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:

„11. Zakład ubezpieczeń przetwarza dane, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2016/679, dotyczące wykroczeń lub przestępstw stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego oraz przypisanych im punktów, wyłącznie w celu dokonania oceny ryzyka ubezpieczeniowego i taryfikacji, zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w dziale II w grupach 3 lub 10 załącznika do ustawy, z wyłączeniem odpowiedzialności przewoźnika.”;

2)     w ust. 1b w pkt 21 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 22 i 23 w brzmieniu:

„22) liczbę i rodzaj wykroczeń lub przestępstw stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego;

23)   liczbę punktów przypisanych naruszeniom przepisów ruchu drogowego, o których mowa w pkt 22.”;

3)     ust. 1c otrzymuje brzmienie:

„1c. Zakład ubezpieczeń może przetwarzać dane osobowe, o których mowa w ust. 1b pkt 1–21, dotyczące ubezpieczonych, ubezpieczających lub innych uprawnionych z umowy ubezpieczenia, bez zgody osoby, której te dane dotyczą, w celach, o których mowa w art. 33 ust. 3, nie dłużej niż 12 lat od dnia rozwiązania umowy ubezpieczenia.”;

4)     po ust. 1c dodaje się ust. 1d w brzmieniu:

„1d. Zakład ubezpieczeń może przetwarzać dane osobowe, o których mowa w ust. 1b pkt 22 i 23, dotyczące ubezpieczonych, bez zgody osoby, której te dane dotyczą, w celu, o którym mowa w ust. 11. Zakład ubezpieczeń usuwa dane, o których mowa w ust. 1b pkt 22 i 23, niezwłocznie po dokonaniu czynności, o której mowa w ust. 11.”.

Art. 15. W ustawie z dnia 9 maja 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 957, z 2019 r. poz. 730 oraz z 2020 r. poz. 1517) wprowadza się następujące zmiany:

1)     uchyla się art. 16;

2)     w art. 16a wyrazy „w art. 16 ust. 2” zastępuje się wyrazami „w art. 14 ust. 2”.

Art. 16. 1. Do czasu wdrożenia rozwiązań technicznych, o których mowa w art. 13 ustawy zmienianej w art. 15, umożliwiających przekazywanie i udostępnianie danych z centralnej ewidencji do zakładów ubezpieczeń na zasadach określonych w art. 100ah ust. 1 pkt 21 oraz ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dane zgromadzone w ewidencji udostępnia się, o ile są one niezbędne do realizacji ich ustawowych zadań, zakładom ubezpieczeń:

1)     w zakresie niezbędnym do wykonywania uprawnień, o których mowa w art. 43 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych;

2)     w stosunku do osób posiadających uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami lub motorowerami, w zakresie:

1. a) rodzaju oraz zakresu uzyskanego uprawnienia,
2. b) daty uzyskania pierwszego uprawnienia, a w przypadku jego cofnięcia – także daty ponownego uzyskania uprawnienia,
3. c) daty ważności uprawnienia,
4. d) numeru dokumentu stwierdzającego uprawnienie,
5. e) ograniczenia dotyczącego uprawnienia,
6. f) spełniania wymagań dotyczących uprawnień,
7. g) nazwy organu, który wydał dokument stwierdzający uprawnienie;

3)     w stosunku do osób, które popełniły naruszenie przepisów ruchu drogowego:

1. a) imię i nazwisko,
2. b) numer PESEL,
3. c) sumę punktów przypisanych za naruszenia na podstawie prawomocnego rozstrzygnięcia,
4. d) informację o sumie punktów, które zostaną ostatecznie przypisane w przypadku potwierdzenia naruszenia prawomocnym rozstrzygnięciem,
5. e) nazwę naruszenia przepisów ruchu drogowego – kwalifikację prawną, rodzaj czynu, datę, godzinę i miejsce jego popełnienia, liczbę punktów przypisanych za naruszenia na podstawie prawomocnego rozstrzygnięcia, a także informację o liczbie punktów, które zostaną ostatecznie przypisane w przypadku potwierdzenia naruszenia prawomocnym rozstrzygnięciem,
6. f) nazwę podmiotu rejestrującego naruszenie,
7. g) dane pojazdu, którym popełniono naruszenie – rodzaj, markę, model, numer rejestracyjny oraz – w przypadku pojazdów zarejestrowanych za granicą – kraj rejestracji pojazdu,
8. h) rodzaj prawomocnego rozstrzygnięcia

– w związku z czynnościami zmierzającymi do zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w dziale II w grupach 3 i 10 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, udostępnia się zakładom ubezpieczeń za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, o którym mowa w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Art. 17. 1. Do dnia wdrożenia rozwiązań technicznych, o których mowa w komunikacie ministra właściwego do spraw informatyzacji wydanym na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 15, Policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 15 i wpisuje się ją do tej ewidencji.

2. Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji usuwa się po upływie 2 lat od dnia naruszenia, chyba że przed upływem tego okresu kierowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie prawomocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekroczyłaby 24 punkty lub w przypadku kierowców, o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1 – 20 punktów.
3. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, obejmuje także naruszenia przepisów ruchu drogowego, o których mowa w art. 130 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, popełnione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Do tych naruszeń w zakresie liczby przypisanych punktów oraz ich usuwania stosuje się przepisy dotychczasowe.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do osób posiadających pozwolenie na kierowanie tramwajem.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Sprawiedliwości, mając na uwadze dyscyplinowanie i wdrażanie kierujących pojazdami do przestrzegania przepisów ustawy oraz zapobieganie wielokrotnemu naruszaniu przepisów ruchu drogowego, określi, w drodze rozporządzenia:

1)     sposób punktowania i liczbę punktów odpowiadających naruszeniu przepisów ruchu drogowego;

2)     warunki i sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb występowania z wnioskami o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji.

Art. 18. Do dnia wdrożenia rozwiązań technicznych, o których mowa w komunikacie ministra właściwego do spraw informatyzacji wydanym na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 15, starosta wydaje decyzję:

1)     o skierowaniu osoby posiadającej uprawnienie do kierowania pojazdem na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w razie przekroczenia 24 punktów – na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji;

2)     o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym w razie:

1. a) przekroczenia, w okresie roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy, liczby 20 punktów,
2. b) stwierdzenia, na podstawie prawomocnych rozstrzygnięć, że kierujący pojazdem silnikowym w okresie 2 lat od dnia wydania mu po raz pierwszy prawa jazdy popełnił:

–     przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub

–     trzy wykroczenia określone w art. 86 § 1, 1a lub 2, art. 86b § 1, art. 87 § 1, art. 92 § 1, art. 92a § 2 lub art. 98 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń

– przy czym decyzja o cofnięciu uprawnienia jest wydawana na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji;

3)     o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym w razie niepoddania się sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w pkt 1.

Art. 19. 1. Do czasu wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie danych, na zasadach określonych w art. 100aa–100aq ustawy zmienianej w art. 1, w celu oceny ryzyka ubezpieczeniowego i ustalenia wysokości składek ubezpieczenia, o których mowa w dziale II w grupach 3 i 10 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, Zakładom Ubezpieczeń udostępnia się informacje o kierowcach naruszających przepisy ruchu drogowego, popełnionych naruszeniach i przypisanych im punktach w przypadku popełnienia następujących naruszeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji:

1)     przestępstwa, o którym mowa w art. 173, art. 174, art. 177, art. 178a, art. 180a lub art. 355 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny;

2)     wykroczenia, o którym mowa w art. 86, art. 86b–88, art. 90, art. 92–94, art. 96, art. 97, art. 97a lub art. 98 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń.

2. Dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 100ah ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1.

Art. 20. Do postępowań w sprawie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, o cofnięcie uprawnienia do kierowania pojazdami, a także do szkoleń kierowców, o którym mowa odpowiednio w art. 114 ust. 1 pkt 1, art. 130 ust. 3 i art. 140 ust. 1 pkt 3, 3a i pkt 4 lit. a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 21. 1. Do postępowań w sprawie o przestępstwo umyślne, którego następstwem jest śmierć pokrzywdzonego, na którym ciążył obowiązek alimentacyjny lub który dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania innym osobom najbliższym, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 2, art. 6 i art. 10, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

2. Prokurator prowadzący postępowanie o przestępstwo, o którym mowa w ust. 1, wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy skieruje do właściwego sądu wniosek o przekazanie prawomocnego wyroku właściwemu sądowi cywilnemu wraz z żądaniem wszczęcia postępowania w sprawie renty, zgodnie z art. 49a § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.– Kodeks postępowania karnego.

Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 2021 r., z wyjątkiem:

1)     art. 1 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie danych na zasadach określonych w art. 100aa–100aq ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, o których mowa w art. 13 ustawy zmienianej w art. 15;

2)     art. 13, który wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia;

3)     art. 9 i art. 14–18, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;

4)     art. 1 pkt 1 i 2, które wchodzą w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych, o których mowa w komunikacie ministra właściwego do spraw informatyzacji wydanym na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 15.

[1]⁾    Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, ustawę z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ustawę z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, ustawę z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, ustawę z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz ustawę z dnia 9 maja 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.

[2])    Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2020 r. poz. 1423, 2122, 2123 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 72, 694, 802, 1005 i 1163.

oprac. luz