Doprowadził do wycofania mandatu dla turystki potrąconej przez hulajnogistę. Zdradza nam kulisy

Wojciech Kotowski, redaktor naczelny czasopisma „Paragraf na drodze” i ekspert ds. prawnych aspektów wypadków drogowych opowiada brd24.pl jak doprowadził do tego, że policja złożyła do sądu wniosek o  uchylenie mandatu nałożonego na kobietę, która w kwietniu została potrącona na chodniku przez nastolatka na hulajnodze. Nie zostawia też suchej nitki na propozycjach Ministerstwa Infrastruktury dotyczących uregulowania ruchu na urządzeniach transportu osobistego

W kwietniu w Warszawie doszło do zderzenia jadącego na hulajnodze z pieszą poruszającą się po chodniku. To poszkodowana kobieta została ukarana mandatem. Fot. Jan Popławski/Miasto jest nasze

Doprowadził pan do tego, że policja złożyła do sądu wniosek o uchylenie mandatu nałożonego na turystkę, która w Warszawie została potrącona przez jadącego hulajnogą. Jak przekonał pan policję do zrobienia takiego kroku?

Wojciech Kotowski: Zbulwersowała mnie wiadomość o tym, że szalejący na hulajnodze nastolatek potrącił na chodniku turystkę i to ją policja ukarała mandatem. Przeczytałem o tym w Internecie. Chodziło o turystkę ze Słowacji, a nie jak błędnie podały media – z Czech. Dowiedziałem się, że policjant z sekcji wypadkowej Wydziału Ruchu Drogowego ukarał ją mandatem zanim jeszcze trafiła do szpitala. Karetka musiała czekać, żeby zabrać tę panią, bo policjant wypisywał mandat. Sytuacja w mojej ocenie była tak skandaliczna, że postanowiłem zająć się tą sprawą z własnej woli.

Skontaktował się pan ze stołeczną policją?

Tak. Przede wszystkim zażądałem, żeby policja skierowała do sądu wniosek o uchylenie mandatu z urzędu jako nałożonego bezprawnie. W rozmowie z Wydziałem Ruchu Drogowego usłyszałem jednak, że ukarana może sama złożyć taki wniosek do sądu. Zwróciłem jednak uwagę, że policja powinna to zrobić, by z tego skandalu chociaż trochę wyjść z twarzą. – Jeżeli sami tego nie zrobicie, to pójdę wyżej. Skieruję wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i wydalenie ze służby policjanta, który dopuścił się takiego skandalicznego zachowania, a także jego przełożonego za zaniechanie obowiązkowej czynności należytego przeszkolenia funkcjonariusza przed rozpoczęciem samodzielnej pracy  na drodze – powiedziałem.

Policjanci z Komendy Stołecznej Policji wiedzą, że jeżeli zajmę się jakąś sprawą to nie odpuszczę. Skierowali wniosek do sądu,  już dostałem pisemne zawiadomienie z Wydziału Ruchu Drogowego, że został on złożony do sądu i teraz czekam na decyzję. Mam jeszcze kilka pomysłów na to jak zadośćuczynić słowackiej turystce za skandaliczne zachowanie funkcjonariusza.

To trochę smutne, że musiał się pan posunąć do groźby, żeby policja zdecydowała się na skierowanie wniosku do sądu.

Stosuję taką metodę: najpierw próbuję porozmawiać telefonicznie. Z reguły słyszę: „Po co się pan wtrąca. Przecież pan nie jest stroną”. Wtedy tłumaczę, że nie wszystko da się skodyfikować. Często w drodze rozmów, wymiany doświadczeń można dojść do porozumienia. Nie trzeba być stroną by przekonać o słuszności bądź niesłuszności danego rozwiązania. Jeżeli moje argumenty przedstawione w rozmowie nie znajdują zrozumienia, wówczas sięgam po inne środki – prawne i publicystyczne. Dużo publikuję i jeżeli ktoś nie jest w stanie zrozumieć tego, że nie można bezkarnie naruszać prawa, znajduje on tego wyraz również w moich artykułach.

Miał pan okazję rozmawiać ze słowacką turystką potrąconą przez hulajnogę?

Nie, szukałem Jej, niestety bezskutecznie, ponieważ zaraz po zdarzeniu wyjechała. Gdybym był na miejscu, w czasie potrącenia, nie dopuściłbym do tego, żeby została ukarana mandatem. Turystka nie zna naszego prawa, więc wydawało Jej się, że jeśli policjant tak mówi, to tak jest.

Wojciech Kotowski. Fot. Archiwum prywatne

Biuro prasowe Komendy Stołecznej Policji tłumacząc nam dlaczego to piesza, w którą wjechał nastolatek na hulajnodze została ukarana mandatem napisało, że kobieta „stojąc przez pewien czas w jednym miejscu na chodniku przy ul. Krakowskie Przedmieście zmieniła swoją pozycję w momencie kiedy była omijana przez nastolatka poruszającego się na hulajnodze”. Co pan na takie uzasadnienie?

Gospodarzem chodnika jest pieszy. Może chodzić po nim przodem, tyłem, bokiem, robić fikołki czy gimnastykować się, a jadący pojazdem musi na niego uważać. Jeśli mamy sytuację, w której jeden pieszy biegnie i wpada na drugiego pieszego to wiadomo, że ten, który biegnie jest sprawcą. Tyle, że kiedy jeden pieszy wpadnie na drugiego, z reguły nie wywołuje to żadnych poważniejszych skutków. Natomiast, jeżeli osoba rozpędzoną do 20 km/h hulajnogą potrąci pieszego to wiadomo, że skutki mogą być poważne. W zależności od rodzaju i zakresu obrażeń będących następstwem takiego wypadku, może on być zakwalifikowany jako wykroczenie lub przestępstwo.

Problem w tym, że funkcjonariusze uznają osobę na elektrycznej hulajnodze za pieszego.

Kiedy usłyszałem wypowiedzi kilku mędrców z Komendy Głównej Policji, stołecznej czy Ministerstwa Infrastruktury, napisałem artykuł na temat hulajnóg. Teraz panowie trochę złagodzili swoje opinie w związku z szumem, jaki się wytworzył wokół hulajnóg i którego ja jestem sprawcą. Mówienie, że jadący hulajnogą jest pieszym to bzdura, totalny absurd. To nie jest pieszy, bo elektryczna hulajnoga jest pojazdem. W obecnym stanie prawnym osoba na hulajnodze nie ma prawa jeździć chodnikiem, tak naprawdę nie może jeździć wszędzie tam, gdzie dostępny jest ruch, bo tego rodzaju pojazd, jak dotąd, nie figuruje w ustawie Prawo  o ruchu drogowym, co nie znaczy, że hulajnogi nie istnieją.

Policja nie reaguje na łamanie prawa przez użytkowników hulajnóg, bo nie wie, co z nimi zrobić. Co więcej policjanci nadal informują interesantów, że jadący hulajnogą jest pieszym. Skontaktowałem się w tej sprawie z kierownictwem Wydziału Ruchu Drogowego. Poprosiłem by przestali informować interesantów, że jadący hulajnogą po chodniku jest pieszym, bo jest to nieprawdziwa informacja. – A kto panu to powiedział, na jakiej podstawie pan tak twierdzi? Jest pan pewien, że ta informacja pochodziła od dyżurnego z Wydziału Ruchu Drogowego? – usłyszałem. Byłem pewien, bo sam zadzwoniłem do Wydziału Ruchu Drogowego, podałem się za interesanta i otrzymałem taką informację.

Minister Infrastruktury przedstawił już projekt zmian w prawie dotyczących hulajnóg. Pana zdaniem zaproponowano dobre rozwiązania?

Nie wiem, czy projekt ostatecznie przyjmie taki kształt jaki zaproponowało ministerstwo. Jeśli pozostanie w takiej formie, to jest to projekt do kosza.

Dlaczego?

Projekt przewiduje traktowanie osób na hulajnogach jak rowerzystów. To absurd, dlatego, że stateczność hulajnogi i stateczność jadącego na rowerze jest diametralnie różna. Hulajnoga jest niestabilna. Projekt przewidywał dopuszczenie jazdy hulajnogą na drodze dla rowerów – to najmniejsze niebezpieczeństwo. Dopuszcza także jazdę hulajnogą drogą publiczną, ale na jezdni na której obowiązuje prędkość do 30 km/h. Takich jezdni np. na warszawskim Mokotowie jest kilka. Na pozostałych dozwolona jest wyższa prędkość, a to oznacza że jeżeli w takim miejscu nie ma drogi dla rowerów, to hulajnoga wróci na chodnik. To nonsens. Jednocześnie prędkość hulajnogi ogranicza się do 25 km/h – będą się one poruszać chodnikiem dużo szybciej niż idą piesi. Nie wiem, gdzie projektodawcy się poruszają. Wiem natomiast, że jeśli nie ma się wyobraźni, to zza biurka nic rozsądnego nie można wykoncypować.

Jakie rozwiązanie prawne należałoby zastosować w stosunku do hulajnóg? Czy któryś z krajów pana zdaniem zrobił to dobrze?

Jest kilka krajów, które rozwiązało problem – m.in. Niemcy, Wielka Brytania, Hiszpania, Dania czy Peru. Mnie podoba się rozwiązanie, które zastosował mer Paryża. W trybie natychmiastowym wydał całkowity zakaz poruszania się hulajnogą po chodnikach. To samo powinno się zrobić u nas. Trąbiłem o tym od początku. Niestety u nas nie ma pomysłu na szybkie rozwiązanie problemu hulajnóg, które stanowią poważne zagrożenie w ruchu drogowym.

rozmawiała Agnieszka Niewińska

Wojciech Kotowski –  współtwórca i redaktor naczelny czasopisma „Paragraf na Drodze” wydawanego przez Instytut Ekspertyz Sądowych w Krakowie. Problematyką bezpieczeństwa w ruchu drogowym zajmuje się od kilkudziesięciu lat. W Kancelarii Adwokackiej Adwokata Michała Pomorskiego w Warszawie jest ekspertem od spraw prawnych aspektów wypadków drogowych.